forum.zelow.pl :: Zobacz temat

jagda · Ostry

Tak sobie wymyśliłam, że napewno każdy coś czyta Twisted Evil

.
Czasem nawet jest pod wrażeniem słowa pisanego, z tego powodu mój temacik.
Ja jestem właśnie po lekturze "Ulicy marzycieli" i co za tym idzie pod wrażeniem, więc...

Z kłamstwem jest tak: jeśli ktoś Ci nie uwierzy, gardzisz sobą; jeśli uwierzy gardzisz nim.

Ludzie mylą sę co do czasu. Czas to nie pieniądz. Czas to wyścig.

Pogląd którego się nie zmienia, nazywa się uprzedzeniem.

PS. Zachęcam wszystkich do dzielenia się cytatami, i do "Ulicy marzycieli"

zgrzewa · Stara wyga

Koefe · Stojąc leżał

Nightcrawler · Twardniejący

Aby do czegoś dojść, trzeba wyruszyć w drogę. (Wiesław Czermak)

Być człowiekiem znaczy być odpowiedzialnym. (Cyprian Kamil Norwid)

Błędy - to droga do prawdy. (Fiodor Michajłowicz Dostojewski)

Katarzyna:) · Stojąc leżał

"Nie wolno się bać. Strach zabija duszę. Strach to mała śmierć, a wielkie unicestwienie. Stawię mu czoło. Niechaj przejdzie po mnie i przeze mnie. A kiedy przejdzie, obrócę oko swej jaźni na jego drogę. Którędy przeszedł strach, tam nie ma nic. Jestem tylko ja."

"Trzeba mieć odwagę być takim jak każdy, aby nie być podobnym do nikogo."
(Jean Paul Sartre)

zgrzewa · Stara wyga

wiem, że idę na łatwiznę, ale coś mało ludzi się tu wpisuje, więc podam linki do świetnych stron z cytatami:
http://www.cytaty.pvd.pl Uśmiech...

http://www.cytaty.pl/ Uśmiech...

http://www.mysli.pl (trzeba wykupic abonament)
http://www.ust.tke.pl/~yogi/ Uśmiech...

jagda · Ostry

WOJCIECH KUCZOK, GNÓJ,WARSZAWA 2003

<zanim uderzysz>

"(...) Pejcz miał strukturę zwartą, gęstą, ból już po pierwszym uderzeniu zadamawiał się na dobre; w zasadzie to pierwsze uderzenie wystarczyło na cały dzień, a nawet na dłużej, w zasadzie ten pierwszy z razów pierwszego razu wystarczyłby na całe życie, ale nie mogłem tego wytłumaczyć staremu K. Mogłem tylko krzyczeć "Tato nie bij", za każdym razem to samo, toteż stary K. nie zwracał uwagi, nie mogłem mu wytłumaczyć, nie mógł wiedzieć, że jedno uderzenie t y m pejczem, wystarczyło, żeby cały dzień nie móc usiąść, żeby przez całą noc nie móc zasnąć, żeby cały dzień następny unikać ludzkiego wzroku. Nie mógł tego wiedzieć, przecież nigdy nie został uderzony t y m pejczem, choć t e n pejcz miał już swoją tradycję, choć jego masę, efektywność i pewnie nawet zapach poznało już kilka większych zwierząt; cóż kiedy ja byłem pierwszym z dzieci rasy ludzkiej, które zaznało tradycji t e g o pejcza, które zapamiętało ból, jaki nim zadawano...

- Pamiętaj, synek, kto nie jest posłuszny z miłości, ten jest posłuszny ze strachu. Jak nie po dobroci, to po musie

Wtedy też przyłapałem się na myśli strasznej: że w całym moim tęsknieniu za domem znalazło się miejsce i dla pejcza starego K., bo kiedy on mnie bił miałem przeciw sobie tylko jego jednego, a teraz biło mnie całe stado..."

To tylko kwałeczki. Cała książka jest poruszająca, przyznam że celowo wybrałam fragmenty dotyczące kary.

[mwl] · Stara wyga

Ostatnio słyszałem tą fajną piosenkę, ale nie znam ani autora ani tytułu, bo to jest muzyka w filmie... :( Jeżeli ktoś rozpozna piosenkę po tych słowach, to będę bardzo wdzięczny:

"give
to take
to make
to check

i want to see it happen

i want to see
to be
to one
that plays
the game
withouth no fears and regrets

i want to know you
better them i know myself

i want to feel the end
and to enjoy the consequence"

romek · Ostry

Jagda, jak to się dzieje, że Ty dokładnie czytasz te same rzeczy co ja??
Ciekaw jestem, czy teraz zaczęłaś "Moje sekretne życie" Salvadora Dalego, bo ja właśnie kończę.
Ale skoro już o cytatach, to niech będą trzy z Dalego właśnie:

Od wariata różni mnie jedynie to, że ja nim nie jestem.

W wieku sześciu lat chciałem zostać kucharką. Gdy miałem siedem - Napoleonem. Odtąd moja ambicja nie przestawała rosnąć, podobnie jak moja mania wielkości.

W swym "Dzienniku" Stendhal przytacza powiedzenie pewnej włoskiej księżnej degustującej lody w szczególnie upalny letni wieczór: "Jaka szkoda, że to też nie grzech!"

c. d. n.

jacek_belchatow · Miętki

Patrząc na to jacy jesteśmy, starajmy się być takimi jakimi chcielibyśmy, abyśmy byli. (troche zagmatwane ale prawdziwe)

<jacek_belchatow>

katrynka · Stojąc leżał

Trochę smutne ale jakie piękne:

"Niech staną zegary, zamilkną telefony
dajcie psu kość, niech nie szczeka, niech śpi najedzony.
Niech milczą fortepiany i w miękkiej werbli ciszy wynieście trumnę...
Niech przyjdą żałobnicy.
Niech głośno łkając samolot pod chmury się wzbije i kreśli na niebie napis: "On nie żyje".
Włóżcie żałobne wstążki na białe szyje gołębi ulicznych;
Policjanci na skrzyżowaniach niech noszą czarne rękawiczki.

W nim miałem mą północ, południe, zachód i wschód;
Niedzielny odpoczynek i codzienny trud.
Jasność dnia i mrok nocy, moje słowa i śpiew...
Miłość... myślałem będzie trwała wiecznie,
Myliłem się.
Nie potrzeba już gwiazd - zgaście wszystkie do końca;
Zdejmijcie z nieba księżyc i rozmontujcie słońce.
Wylejcie wodę z morza, odbierzce drzewom cień;
Teraz - już nigdy na nic nie przydadzą się."

(W.H. Auden, przekład: Barańczak)

A tu w oryginale:

Stop all the clocks, cut off the telephone,
Prevent the dog from barking with a juicy bone,
Silence the pianos and with muffled drum
Bring out the coffin, let the mourners come.

Let aeroplanes circle moaning overhead
Scribbling on the sky the message He Is Dead,
Put crepe bows round the white necks of the public doves,
Let the traffic policemen wear black cotton gloves.

He was my North, my South, my East and West,
My working week and my Sunday rest,
My noon, my midnight, my talk, my song;
I thought that love would last for ever: I was wrong.

The stars are not wanted now: put out every one;
Pack up the moon and dismantle the sun;
Pour away the ocean and sweep up the wood.
For nothing now can ever come to any good.

katrynka · Stojąc leżał

Robiłam dzisiaj małe porządki na "półce" z książkami (zdarza mi się) i przy okazji zajrzałam do tych dawno nie "wietrzonych". Oto co znalazłam:

Olga Tokarczuk "Dom dzienny, dom nocny"
Sen

Pierwszej nocy miałam nieruchomy sen. Śniło mi się, że jestem czystym patrzeniem, czystym wzrokiem i nie mam ciała ani imienia. Tkwię wysoko nad doliną, w jakimś nieokreślonym punkcie, z którego widzę wszystko lub prawie wszystko. Poruszam się w tym patrzeniu, ale pozostaję w miejscu. To raczej widziany świat poddaje mi się, kiedy na niego patrzę, przesuwa się i odsuwa tak, że mogę zobaczyć wszystko naraz albo tylko najdrobniejsze szczegóły. Widzę więc dolinę, w której stoi dom, w samym jej środku, ale to nie jest mój dom ani moja dolina, bo do mnie nic nie należy, bo ja sama do siebie nie należę, a nawet nie ma czegoś takiego jak ja. Widzę kolistą linię horyzontu, który zamyka dolinę ze wszystkich stron. Widzę wzburzony, mętny potok, który płynie między wzgórzami. Widzę drzewa potężnymi nogami wrośnięte w ziemię, jak jednonogie znieruchomiałe zwierzęta. Bezruch tego, co widzę, jest pozorny. Gdy tylko zachcę, mogę przenikać przez pozory. Wtedy pod korą drzew zobaczę ruchome strumyczki wody i soków, które krążą tam i z powrotem, w górę i w dół. Pod dachem widzę ciała śpiących ludzi i ich bezruch także jest pozorny - delikatnie pulsują w nich serca, szemrze krew, nawet ich sny nie są rzeczywiste, potrafię bowiem ujrzeć, czym one są: pulsującymi kawałkami obrazów. Żadne z tych śniących ciał nie jest mi bliższe, żadne dalsze. Po prostu na nie patrzę i w ich pogmatwanych sennych myślach widzę siebie - wtedy odkrywam tę dziwaczną prawdę. Że jestem patrzeniem, bez refleksji, bez żadnej oceny, bez uczuć. I zaraz odkrywam inną rzecz - że potrafię patrzeć także poprzez czas, że tak samo jak zmieniam punkt widzenia w przestrzeni, mogę go zmieniać także w czasie, jakbym była strzałką na ekranie komputera, która jednak porusza się sama z siebie albo po prostu nie wie nic o istnieniu poruszającej nią dłoni. Tak śnię, wydaje mi się, nieskończenie długi czas. Nie ma przed i nie ma po, nie oczekuję też niczego nowego, bo nie mogę ani nic nabyć, ani nic stracić. Noc się nigdy nie kończy. Nic się nie dzieje. Nawet czas nie zmienia tego, co widzę. Patrzę i ani nie poznaję nic nowego, ani nie zapominam tego, co zobaczyłam.

Polecam! Wykrzyknik

! Miodzio

A jeśli komuś pani Olga przypadnie do gustu to zachęcam do lektury jej krótkiego zbioru opowiadań, pt.: "Szafa"

katrynka · Stojąc leżał

Ze specjalną dedykacją dla Jagdy:

Tomek Tryzna "Idź kochaj"